Dede Bahçesinde Masallar

Ne zaman çevremizde biri evlense, biz düğün günümüze ışınlanırız. Neşesiyle, coşkusuyla, mutluluğuyla illa o güne atıfta bulacak bir anı gelir aklımıza. Dün akşam Fatih ve Aydan’ın sevgilerini birleştirip bir yuvaya girdikleri günü kutladık. Mekan fotoğrafçısı nostaljik bir foto çekmek istedi. Sevgilimle usturuplu bir şekilde gülümsedik birbirimize. Ölümsüzleşti o an. Sonra fotoğrafçı birbirinize bakın burunlarınızı yaklaştırın deyince biz de film koptu, düğünümüzde bile böylesi pozlara girmedik ki:) Güzelim günleri fotoğrafçıların bu poz tutar diye çektiği komik haller, hiç dans etmeyi bilmeyen birinin ilk dans için ders alıp kalas gibi dans ettiği anlara çok benziyor. İtiraf ediyorum biraz yapay geliyor Doğal olan, kendiliğinden kendi hikayesine evrilen her şeyse başımın tacı. Biz poza girmedikçe eğlendik, kahkahalara boğulduk, fotoğrafçı bu halimizi çekmiş Adamcağızın istediği gibi bir poz olmadı belki, ama biz içten gülüşümüzü de ölümsüzleştirdiği için çok beğendik, teşekkür ett

  20 Aralık gecesi kur savaşlarından, faiz lobisinden habersiz, tohumlarımı istifliyordum ki, İçeriden bir ses geldi. -Özge dolar çakıldı!!!!!! Son bir haftadır tırmanışa geçen dolar 18-19'ları görmüş ve gece bir anda 13-14 seviyelerine düşüyordu. Hayretlerle izlediğim ve duyduğum ekonomik yorumların hiç bir stabilliğinin kalmadığı şu günlerde kendime şunu hatırlatmak için yazıyorum. Dileyene de bir dost #tavsiye si olur umuduyla paylaştım *** *Geleceğe ve kendime en güzel yatırım kendi tohumlarıma sahip çıkmak, *Onların yaşamasına uygun suyu, toprağı, havayı korumak, *Çocuğuma, olursa torunlarıma topraktan kendi mahsülünü yetiştirebileceğini hatırlatmak, *Kendi kendine yetebileceğinin ışığını göstermek, *Her karanlığın bir aydınlığının olacağına inanmak, *Kaygının olduğu yerde mutlaka umut yollarının da mümkün olduğunu bilmek. Kendi küçük dünyamdaki yaşam mücadelem için bulduğum çıkar yol şimdilik budur. *** Zamanı geldiğinde uygun toprakta yeşermeyi bekleyen karanlıktaki derin

  Onca taş arasından gülümsedi göbek deliğinden biri… Minicikti, miniminnacık hatta. Aldım avuçlarıma sıkı sıkıya bir Dilek diledim. Çok geçmeden kolaylıkla gerçekleşsin diye fısıldadım. Ve dileğimi havalandırıp, batan gün ışıklarına emanet ettim. Su, hava, ateş, toprak dörtlüsü mühürledi gizli gizli istediğimi. Gerçekten de çok geçmedi evren bir cevap gönderdi. Kabul etmekti bana kalan, iyisine kötüsüne, hayrına şerrine bakmadan kabul etmekti tüm olanı biteni. Öyle de oldu. Kabul ettim, kabul oldu! Sen de bir gün bir sahil kıyısında yürürken delikli bir taş seninle konuşmak için göz kırparsa, al avucuna ve yüreğinden geçenleri fısılda… Belki de göklerin açıldığı “tam vakti” saatine denk gelir!

Bugün  instagram sayfam okul heyecanıyla yanıp tutuşan, eş dost akraba ile dolunca ben de kendi çocukluk anıma doğru yolculuk ettim. *** Kendimi bilmeye başladığımdan beri “ben yaparım, ben tek kalırım, ben giderim, ben çabalarım, ben denerim, ben öğrenirim” ifadelerini çok kullanırım. Tek başınalık hayatımda ilk öğrendiğim ve keyif aldığım hallerdendir. Bazen bu keyif hali dışarıdan bakanlar için “dikbaşlı, inatçı, fazla özgüveni yüksek, gene bildiğini okuyor, keçi” anlamına gelebiliyor :)  Olsun, en azından büyüdükçe ailem bu davranışlarımı daha kabul edilebilir karşılamaya başlayınca ilişkilerimiz daha bir dinginleşti. Bu fotoğraftaki önlüklü kızçe benim. İlkokula başladığım ilk gün doğup büyüdüğüm dede evinin bahçesinde çekildi bu poz. Yanımda annem, hayatımdaki ilk öğretmenim. Diğer yanda kız kardeşim, ilk sınıf arkadaşım. Evin içinde aldığımız eğitime, 3 yaşında tanıştığım “Susam Sokağı”nın paylaşımları da eklenince ben okula gitmeden çoktan okur, yazar,çizer olmuştum. Sözüm ona

Bugün bir tohumun toprak yüzüne çıkıp, güneşi içine çektiği gün! Öyle bir gün ki, sadece güneşi değil, yağmurun bereketini de üstüne yağdırıp, gökkuşağından köprüler kurduğu gün. Güzel bir gün, güçlü bir gün, kutlu bir gün, içimi titreten bir gün... Bugün PUDUHEPA'nın tekrardan doğduğu gün. 3000 yıl öteden gelen baş köşe misafirimiz o bizim. Tarihteki ilk barış anlaşması olan Kadeş'e mührünü basan Hitit Kraliçesi. Sevgi ve Barış sözcüklerini tabletlere kazıyan ilk kadın.  İnsanın içine şefkat tohumları serpen, Ana-Dolu bir diyara sonsuz kökler salan toprağın kadını. Bugünün kız çocuklarıyla buluşmak için nasıl da heyecanlı şimdi. Ayakları üstünde durabilen, kendi gücüne inanan, üreten, sorgulayan, oyun oynamayı hayatı boyunca bırakmayan ve masallara inanan kızlar için burada. PUDUHEPA Puduhepa ve Kızkardeşleri projesinin sahibi ve fikir annesi Renan Tan Tavukçuoğlu. İlk tohum yüreğine düştüğünde tek derdi; ilham verici kadın hikayelerinin aynı coğrafy

Sohbetin tam ortasından gireceğim bu sefer. Şehirli hayatların sönük ışıkları altında geçirdiğim günlerden bahsedeceğim biraz. Mesela bu aralar sabahları uyanmak da git gide  zorlanıyorum. Trafik gün be gün bedenimin her zerresine dokunuyor ve tahammül kat sayılarımın ayarlarıyla oynuyor sanki. Aynı yolları arşınlarken servis, metro, otobüs, durak fark etmeksizin  her boşluğa bir kuş uykusu sığdırıyorum. Uykular bölük pörçük oldukça günün içinde kaç parçaya ayrıldığımı sayamaz oluyorum.İçimde yaşayan bir ordu insan bir anda dökülü veriyor yapboz parçaları gibi bir bir... Bazı özgelerimi tanımıyormuşum hiç. Bazılarını çok özlüyor, bazılarını da çok seviyormuş, parlatıyormuşum, bazılarıyla kavgalıyız, bazıları çekimser anlaşamıyoruz. Tanımadığım özgeler hayattaki en büyük korkularımın altında yatan karabasanlarmış. Her gün aynı işi yaparken görüyorum onu bazen.Tanımamazlıktan geliyorum. Devam ediyorum yola. Oysa ona görünmezlik pelerininin altına en büyük korkularımı emanet etmişi